Μια μεγάλη αρετή που έχουν το προνόμιο να κατέχουν αυτοί που αυτοπειθαρχούν και γνωρίζουν ότι το "εγώ" δεν είναι μια μεμονωμένη οντότητα αλλά κομμάτι ενός ευρύτερου συνόλου. Έτσι η αυτοεκτίμηση τους αποκτά την σωστή προέκταση που είναι ο σεβασμός.
Ένα προσόν που εσφαλμένα πολλοί ισχυρίζονται ότι έχουν. Μπορεί να μελετάς ατελείωτες ώρες την φύση της φωτιά και όμως να μάθεις πολύ περισσότερα από μια στιγμή που θα καείς, όπως και να γνωρίζεις ότι έχει ειπωθεί για το νερό και όμως να μην μπορείς να το συγκρίνεις με μια στιγμή που θα βραχείς. Όπως και με την ανθρώπινη φύση έτσι και με την φύση του νερού ή της φωτιάς, δεν μπορείς να την γνωρίσεις εάν δεν έρθεις απευθείας σε επαφή μαζί της.
Όσοι επιλέγουν ανιδιοτελώς να ακολουθήσουν τον δρόμο της πιστής σχεδιάζουν και πράττουν με τρόπο που πολλές φορές δεν συμφωνεί με την λογική των υπολοίπων. Αυτό οφείλεται στην αρτιότητα και αρμονικότητα της σκέψης που σου παρέχονται και πηγάζουν από τα αισθήματα της πληρότητας και όχι της πλάνης.
Το μόνο ίσως ανθρώπινο προτέρημα που οδηγεί ακόμα και με την λανθασμένη εφαρμογή του σε πλήρη διαχωρισμό του σωστού από το λάθος. Για αυτό και η κατάκτηση της εμπιστοσύνης είναι κοινό σημείο πολλών αρετών.
Όταν κάποιος σχεδιάζει και δρά με κύριο κριτήριο την επιθυμία, τότε είτε πετύχει είτε αποτύχει, έχει χάσει την ορθή κρίση που πηγάζει μέσα από την καθαρότητα του νού.
Μια αρετή που μοιάζει με το τρεχούμενο νερό. Δεν μπορούμε με τον πάγο να πλύνουμε ούτε το πρόσωπο μα ούτε και τα χέρια μας. Για να πλυθούμε ο πάγος πρέπει να λιώσει και να ρέει διαρκώς για να σταλεί όπου εμείς θελήσουμε και να πετύχουμε τον στόχο μας.
Όταν αποκλείουμε όλα τα εξωτερικά ερεθίσματα και άσχετες σκέψεις από τον νού μας μέχρι να τον έχουμε στον απόλυτο έλεγχο μας, τότε αποκτά μια ηρεμία που μας επιτρέπει να τον εστιάσουμε προς μια κατεύθυνση. Εάν το καταφέρουμε αυτό τότε έχουμε αποκτήσει την δυνατότητα να τον στρέφουμε σε όλες τις κατευθύνσεις.
Πόσοι ακριβώς έπεσαν μαχόμενοι είναι δύσκολο να υπολογιστεί, αλλά είναι σίγουρο ότι όλοι πέθαναν για τα πιστεύω τους. Από αυτό γεγονός μπορούμε να συμπεράνουμε ότι τα ιδανικά εκτιμούνται περισσότερο από την ζωή ή την επιθυμία.
Η έννοια της αποφασιστικότητας θα μπορούσε να συνοψιστεί στην φράση "στόχος χωρίς απόσταση". Όταν ο νους εστιάζει σε ένα σημείο θα πρέπει να ξεχνά όλα τα ενδιάμεσα και περιβάλλοντα. Μην ξεχνάμε ότι, όπως και με τα μάτια, είναι ανθρωπινός αδύνατο για τον ανθρώπινο νού να εστιάσει σε δύο σημεία ταυτόχρονα. Όποιος το επιχειρήσει θα βρεθεί απλά σε μια κατάσταση σύγχυσης ανίκανος να κάνει το οτιδήποτε.
